پسوند در زبانشناسی، تکواژ وابسته است که به پایان واژهها میچسبد و معنای واژه را دگرگون میکند. پسوند همچنین اشاره به یک توصیف برای یک اسم است، مانند پسوند نام خانوادگی؛ در ایران طایفههای دارای پسوند «وند» دو گروه هستند: 1. گروهی که در دوران هخامنشیان بنام پیشه (شغل) نیای خود معروف شدند، مانند (دریکوند = خزانهدار)-(سپهوند = نگهبان سپاه)-(باز وند = مسئول بازها "عقابها")-(ترکاشوند = مسئول تیروکمانها) و …2. گروهی که بعد از ظهور اسلام بنام پدران یا منطقه سکونت خود معروف شدند، مانند (کمالوند). (بیرنوند). (چغلوند) و غیره که نمونه رایج آن در عصر فعلی «جلیلوند» است.